Zimno, nocą raptem +13 (usłyszałem w radiu). Rano nie ma ani kubka, ani łyżki, ani filiżanki. Zrezygnowałem ze śniadania, bo nie ma do czego go wziąć i nie chce się jeść, jestem zły. Zagotowałem wodę w swoim czajniku, zrobiłem sobie kawy z mlekiem w proszku. Piję, piszę, robię pompki, wyrobił mi się taki zwyczaj. Stukanie do drzwi - kontrola, pięć osób. "Nazwisko, artykuł?" - "164". Znowu tłumaczę wszystko od początku. Rozumieją. Mówię o muszli klozetowej i innych sprawach. Główny zarządza - sprzątanie, i wszyscy wychodzą. Półtorej godziny później wszystko jest jak było.

...Jak zobaczyłem, to mnie zamurowało. W celi są dwa okna 0,8х0,8 , niewysoko, na wysokości człowieka. W oknach są cztery rzędy krat, różnych, trzy z boku, czwarta od ulicy. Między nimi znajduje się przestrzeń około 40 cm. I tam (!!!) gołębica uwiła gniazdo i teraz wysiaduje pisklęta. Symbolicznie do bólu -  symbol pokoju i wolności między dwoma rzędami krat. Na kogo wyrosną jej małe, jeśli urodziły się za kratami ...

Jestem w celi sam, wątpię, że jest to przypadek, tak jak wątpię w przypadkowość innych okoliczności. Uznam to za przejaw szczególnego traktowania mnie, bez znaku.

...Po półtorej godziny. Przyszedł dyżurny, przenieśli mnie do innej celi, na tym samym korytarzu, na drugim jego końcu. W celi są dwa dwupiętrowe łóżka, dwóch więźniów. W celi jest woda, czysta ubikacja - porządek. Postawiłem swój czajnik - mają święto. Nikt ich nie odwiedza, nie mają paczek.