Na stronie Sądu Najwyższego pojawiła się informacja, że wstępne rozpatrzenie sprawy Władimira Kozłowa odbędzie się 05.08.2013 roku.

http://supcourt.kz/rus/003/2013/05.08.2013.html

Dzwonił Volodya. U niego wszystko po staremu, nikt go nie leczy, remontują baraki. W tym czasie więźniowie z drugiego oddziału wyremontowali już swój barak i Volodya wrócił razem ze wszystkimi do drugiego oddziału. Zaczął się skarżyć na silne bóle w prawym stawie biodrowym. Napisał pismo do oddziału medycznego, żeby udzielili mu pomocy medycznej - cisza. Dostał listy od Dmitriya, przyjaciół (Oleg Zhuridov), rodziców, od Sagata Zhusipa i innych. Przekazuje pozdrowienia dla Yevgeniya Zhovtisa, Bakhyt Niyazbekovny, Zhemis Utegenovny i innych. Nie zważając na swój stan (choroba, zmęczenie), Volodię podczas rozmowy interesował mój stan, czy nie jest mi ciężko, czy mi pomagają. Jak zawsze - troszczy się o bliskich, pozostawiając swoje problemy i troski na potem...

Przygotowuję teraz dużą paczkę dla Volodyi . Myślę, co by mu takiego posłać, żeby trochę przytył. Nie chcę patrzeć i przyzwyczajać się do jego obecnego wyglądu - zostały tylko oczy, uszy i nos. Chodzący szkielet.  Jakoś w jednej z paczek, wysłaliśmy (przyjaciele, towarzysze, koledzy) mu oprócz innych rzeczy, malutkie baursaki (rodzaj pączków - przyp. tłum.). Volodya zamówił sobie takie. Mówi, że były bardzo dobre i długo się przechowywały. Niestety nie pamiętam, kto je przyniósł. "Autorze baursaków", jeśli jesteś na FB, to daj przepis!. Każdy robi je po swojemu, ale, jeśli jemu smakowały właśnie twoje baursaki, to ja zrobię właśnie takie.

Czekamy na krótkie widzenie, które ma się odbyć w przyszłym tygodniu, i kiedy będzie więcej czasu, żeby wypytać Volodię o jego samopoczucie, problemy. Mam nadzieję, że dadzą nam 3 godziny, jak to przewidują przepisy, a nie 1 godzinę, jak nam dają zazwyczaj. Durny system, który pojęcie "do 3-ch godzin" z 2 godzin 55 minut zmienia w 30 minut albo 50 minut. A najważniejsze po co? Po co tak robić? Jaki cel przyświeca administracji kolonii? Ludzie i tak są oderwani od rodzin, odbywają karę w trudnych warunkach, a do tego wszystkiego pozbawiają ich jeszcze kontaktu z bliskimi. Gdzie w tym wszystkim jest zwycięstwo sprawiedliwości ?! Wiesz, że jesteś niewinny, a pozbawiają cię wszystkiego - rodziny, majątku, próbują upokorzyć honor i godność.

Jest wiele teorii opisujących karę.. Wobec tego różne są i podejścia do istoty i treści kary. Niektóre teorie, podjeścia i metody przetrzymywania są uznawane w świecie prawa za niedopuszczalne ... ale, chyba nie u nas. Tak, I.Y. Foynitskiy pisał: " Kara przedstawia przymus, stosowany wobec sprawcy , który dopuścił się czynu przestępczego … Przymus kary polega na wyrządzeniu lub obietnicy wyrządzenia sprawcy cierpienia lub pozbawienia go czegoś; dlatego wszelkie cierpienia są kierowane przeciwko jakiemuś dobru należącemu do sprawcy - majątkowi, wolności, cześci, zdolności prawnej, nietykalności cielesnej, a czasem nawet  przeciwko jego życiu". Niestety to jest dokładny opis naszego systemu wykonania kar , który nasze państwo stosuje wobec "wybranych" , w którym nie ma nawet mowy o międzynarodowych paktach, prawach i swobodach człowieka. Wierzę, że wcześniej czy później, i to minie, choćby dlatego, że jesteśmy jeszcze młodzi i z pewnością zdążymy dożyć do przemian. Po tym wszystkim, co się z nami stało, z moją rodziną, często rozmyślam, na temat, czy mam moralne prawo do odwetu!

Dzwonił Vladimir Kozlov. Leczy się na oddziale szpitalnym - ze skurczami żołądka i stawami. Dostał moją przesyłkę. Powiedział mi też, że ktoś przysłał mu paczkę, ale jej nie przyjęli i zwrócili nadawcy. Nie wie, kto był nadawcą. Proszę wszystkich, chcących wesprzeć Volodię, aby nie wysyłali mu paczek. Jeżeli chcecie coś wysłać, to lepiej nadajcie do mnie, a ja wszystko mu przekażę w kolejnej należnej przesyłce.
Ciekawe, że jednak nie dostał tego, co zawierała przesyłka od Toregozhinej - czasopisma Adam i Pravdivej gazety. Nie dostał też tego, co ja mu wysłałam - gazety Assandi-Times (redaktor S. Duvanov). Administracja tłumaczyła to jakąś cenzurą, jakoby to jest obiekt, w którym obowiązują specjalne zasady i oni sami wiedzą, co dawać do czytania więźniom, a czego nie. No, ładnie!!!! Nawet Vadim Kuramshin w kolonii ze specjalnym rygorem dostał czasopismo Adam, a nam w kolonii z ogólnym rygorem - nie wolno go czytać. Dziwne, nie widziałam w regulaminie odbywania kar, żeby była cenzura na literaturę polityczną.
Dostałam też od niego 8 listów. Z listu datowanego 05.06.2013: "Tyć jeszcze nie zacząłem, czekam, kiedy ten moment nastąpi. Słońce pali, komary żrą na wieczornym apelu jak diabli, i meszki jakieś takie wstrętne. Obóz jest zbudowany na bagnach.
Próbuję z ogólnego wrażenia "beznadziejności" wydzielić detale, żeby potem jakoś uporządkować ten sam, jeden rodzaj wrażeń; żeby zrozumieć, jakie wydarzenia lub inne aspekty wpływają na to samo odczucie. Na razie jestem w trakcie całego procesu, notuję, analizuję, dzieląc same wrażenia na te, które mogę usunąć poprzez zmianę własnego zachowania, i na te, które powstają w okolicznościach ode mnie niezależnych.
Wyszło, że jest pewnego rodzaju nadmiar wydarzeń i wrażeń, co doprowadziło do powtórnej oceny wielu spraw i wielu osób. To nie apatia wobec samego życia, oczywiście. To wstręt do tego życia, które jest teraz, i cichy żal za niektórymi "naiwnymi zasadami", które zdążyły się prawie rozsypać za ten czas. Jestem bardzo wdzięczny wszystkim, którzy mnie wsparli i wspierają nadal, ale tych, którzy uciekli w "siną dal" w podskokach jest wielu… I wśród nich jest wielu takich, którzy byli obok, na kogo mogłem liczyć (według tego, co mówili) w trudnej chwili. Każdego dnia, także teraz, lista tych osób ulega korekcie w naturalny sposób, jak gdyby ze zbiorowej fotografii znikały twarze; zostają tylko sylwetki tam, gdzie wcześniej byli ludzie… Ale to nic, to sanacja, a ona nie bywa bezbolesna; przeżyjemy i będziemy żyć tylko dla siebie i dla tych, którzy są całkiem blisko".
06.06.2013. Co się tam u was dzieje (porwanie rodziny Ablyazova, aresztowanie Ketebayeva, przeszukania, konfiskaty), to jest jakiś sabat, albo zawierucha? Takie coś czasami zdarza się w silnikach - nagle silnik zaczyna nabierać obrotów, i nie można go zatrzymać. Nawet, jeśli wyłączyć zapłon. W efekcie, silnik sam się rozlatuje na kawałki, tam w środku. Czytam "Mit o zastoju", zbiór dokumentów z lat 1965-1982, epoka zastoju, początek ruchu obrony praw człowieka w ZSRR. 27 marca 1971 r. list Piotra Yakira, obrońcy praw człowieka, w prezydium XXIV ZJAZDU KPZR: "…odpowiadać na krytykę prześladowaniami - czyja to metoda? Czyż można tak dowodzić swoich racji? Czyż w taki sposób buduje się społeczeństwo wierzące w idee i zwarte w jedną całość? Od tego tylko powiększa się krąg niezadowolonych, niezależnie od tego, w jaki sposób wyraża się niezadowolenie… odmienne poglądy polityczne, nawet, jeśli są lojalne, to w naszym kraju nieoficjalnie zostały uznane za przestępstwo…" 1971 rok ZSRR! Bardzo ciekawa książka, już prawie całą przeczytałem. Mocne wrażenie zrobił na mnie wiersz Galicza:
Kiedy ja wrócę….
Ty się nie śmiej, kiedy ja wrócę
Kiedy nie dotykając ziemi przebiegnę po lutowym śniegu
Po widocznym tropie - do ciepła i noclegu

I drżąc ze szczęścia, na zew twego głosu się obejrzę
Kiedy ja wrócę… О, kiedy ja wrócę!...
Kiedy ja wrócę, to w lutym będzie słychać śpiew słowiczy
Ten stary, ten dawny, zapomniany, wyśpiewany motyw

I upojony swym zwycięstwem się rzucę
Do kolan twoich wtulając w nie głowę!
Kiedy ja wrócę….
A kiedy ja wrócę?
Dzisiejsze wydarzenia, to po prostu kopia tamtych, od których upłynęło prawie 50 lat. I nie zastanawiają się, głupcy, że wtedy wszystko to skończyło się najpierw 85-tym, potem 91 rokiem…
Wydarzenia, które dzieją się teraz, są bardziej okrutne, i coraz mniej możliwe do wytłumaczenia z punktu widzenia jakichkolwiek pojęć. Powstaje takie wrażenie, że ludzie nie nadążają uświadamiać sobie tego wszystkiego, co się wokół dzieje, i po prostu walą na prawo i lewo po wszystkich, którzy choć trochę się "wysuwają przed szereg". Moim zdaniem, to jest bardzo niebezpieczne dla wszystkich, bo bardzo łatwo może przerodzić się w chaos, który będzie po prostu zabójczy, fizycznie…
W ostatnio strzeliło mi do głowy, żeby pisać do ciebie prawie codziennie, więc częściej wstępuj na pocztę; i kontroluj po datach, ostatnio mam takie wrażenie, że pojawiło się zbyt wielu chętnych do czytania moich listów, a ty w tej kolejce jesteś ostatnia…
10.06.2013. Idź do biblioteki, tam są jeszcze 2 książki dla mnie: jedna z nich, to badania Dosyma Satpayeva, Andreya Chebotaryeva… Tu gdzie jestem, świetnie jest widzieć nazwiska ludzi, których zna się z tamtej, drugiej strony życia. Pozdrów ich również.
Patrzę, myślę, analizuję. Z boku na pewno wygląda to dziwnie; cały czas jestem sam, milczę. Patrzę wokół, widzę - takich miejsc nie powinno się nazywać poprawczymi. To jest określenie obłudnie, które zostało narzucone od czasów ZSRR, i jest wręcz obce temu wszystkiemu, co tutaj powinno się robić. Do "poprawy" potrzebne jest wychowanie, a dla wychowania - szczególnie indywidulane podejście, czego tutaj być nie może w zasadzie…
Wieczorami jest kilka minut przed końcem dnia, kiedy stoimy przy swoich łóżkach i czekamy na sygnał; wielu patrzy na zdjęcia i ja też patrzę.
Niedawno, przyszedł strażnik na obchód i "wyzwał" mnie od "inteligentów". Popatrzył na mnie i nagle mówi: "a ty inteligent jesteś". I wyszedł. A nasi "inteligenci" powinni poczytać Yakova Polonskogo, żyjącego prawie 150 lat temu:

Pisarz, o ile tylko on
Ma w sobie ducha wielkiego narodu,

Nie może zniewolonym być
Gdy wolność jego skuta…
11.06.2013. Niedawno w oddziale nakryliśmy złodzieja. Ściągnąłem z suszenia skarpetki i bieliznę i zabrałem ze sobą do PWR (pokój pracy wychowawczej), żeby stamtąd przejść korytarzem i zanieść do pomieszczenia gospodarczego. Ktoś wywołał mnie z PWR, więc zostawiłem swoje rzeczy na krześle i wyszedłem, a kiedy wróciłem po 5 minutach, nie było niczego. Najpierw spytałem, czy ktoś nie widział. Potem ktoś sobie przypomniał, że widział jak ten coś takiego trzymał w rękach. Pytam go, a on mówi, że nie, niczego nie widział, i pokazuje mi swoje skarpetki w rękach, mówi: "Przecież nie te!". Wtedy jeden chłopak obok, już zwracając się konkretnie do niego: "Ej, ty, słyszysz, przecież zawinąłeś to w swój ręcznik". Zebrało się kilku ludzi, wszyscy krzyknęli - rozwijaj!!! Rozwinął - i oto widzę moje skarpetki… W innym obozie mógłby bardzo mocno ucierpieć. Tutaj zabrali go tylko na "rozmowę".
Czasami wspominam najbardziej absurdalne fragmenty tych bredni, które nazwano moją "sprawą". Pamiętam, jak najpierw w Internecie długo umieszczali krótkie filmy, demonstrowali dowody rzeczowe z numerkami - obrzyny, pistolety, tarcze policyjne podziurawione śrutem. Twierdzili, że uczestnicy zamieszek użyli przeciwko policji broni… Dziwiliśmy się wtedy, że tyle tej broni strzelało do policjantów i ani jeden z nich nie został ranny. I co się potem z tym wszystkim stało? Przecież na procesie naftowców w ogóle nie było ani słowa o całym tym chłamie, który "wciskali" ludziom na tym filmie. A ze strzelaniem do nieuzbrojonych ludzi - najpierw była wersja, że strzelali "tylko wtedy, gdy funkcjonariuszom policji groziło niebezpieczeństwo", i potem na wideo było widać, jak policja wali na prawo i lewo, do bezbronnych i uciekających (tak!) przed policją ludzi. Żadnych armatek wodnych, gazu łzawiącego, gumowych kul - od razu z automatów i pistoletów, ostrą amunicją, strzelali żeby zabić. Gdyby nie nakręcono wtedy w Zhanaozenie tego przypadkowego wideo, to całe to kłamstwo uszłoby za prawdę, tym apaszom, co nakręcili wideo - światową nagrodę trzeba dać za męstwo i heroizm, którym się wykazali demaskując kłamstwa organów ścigania; naprawdę ryzykując życiem.
A z moimi artykułami -164, 170, 235. Pierwsze dwa - tylko ulotki, które były rozpowszechniane w mediach, na oficjalnie zarejestrowanej stronie, do których od września 2011 do stycznia 2012 ani KBN, ani prokuratura, nie mieli pytań; i których 90% biorących "udział" w zamieszkach w Zhanaozen, nie pamięta, jeszcze 7% twierdzi, że coś takiego widziało, a 3% czytało, ale im się nie podobały. Gdzie jest związek przyczynowo-skutkowy tych ulotek z wydarzeniami w Zhanaozen?
A jeśli nawet sklejać te brednie, jak to robili śledczy, to nawet autorowi tych ulotek nie da się na siłę naciągnąć zarzutu ze 164 i 170.
А artykuł  235 - pusty śmiech na sali. Są przywódcy ZGP (Zorganizowana Grupa Przestępcza), ale nie ma ani jednego człowieka, któremu w trakcie śledztwa czy procesu, przedstawiono zarzut udziału w tej ZGP. Innymi słowy, jako takiej ZGP nie ma; śledczy, ani sąd, nie udowodnili jej istnienia. Czym więc kierowałem? Jasna sprawa… To nawet nie grubymi nićmi jest szyte, a grubą liną związane w jedno wielkie kłamstwo. A zeznania wykończonych świadków? Nie ma ani jednego zeznania świadka, który by twierdził "ja widziałem", "ja słyszałem". Pamiętam, że mówili "ja sam nie widziałem, nie słyszałem, ale wiem", "nie widziałem, nie słyszałem, ale potępiam", i jeszcze "a teraz zrozumiałem (-łam)".  A jeszcze, dwie strony skopiowanych słowo w słowo, co do przecinka, zeznań 2 świadków. I łzy umęczonej kobiety, jedynej, która w areszcie śledczym w Aktau, podczas przypadkowego spotkania na więziennym korytarzu, jej łzy na mojej piersi, i jej słowa - "Volodya, wybacz, proszę…" Łzy odwagi, słowa człowieka, który przeszedł przez koszmar i piekło…
Jestem przekonany, że upłynie trochę czasu, i wszystko, co teraz jest ukryte pod kłamstwem i milczeniem, zostanie ujawnione. I kto z naftowców był w "kursie" i pełnił jakąś rolę w tej historii.  Właściwie, to już teraz jest jasne dla tych, którzy potrafią przeanalizować te wydarzenia, i odpowiedzieć na pytania - dla kogo to było wszystko wygodne wtedy?
Osobiście wybaczyłem wszystkim, którzy wyrządzili mi krzywdę. Wybaczyłem - nie znaczy, zapomniałem, nie znaczy, że sobie nie przypomnę. Znaczy to tyle, że nie będę odpowiadał tym samym. Kogoś tam zrozumiałem i wybaczyłem, i nigdy nie będę tego wypominać. Innych zrozumiałem, wybaczyłem, i nigdy nie podam ręki, nie usiądę przy jednym stole…
Przyszedł jeszcze jeden list od Inary Masanovej, taki miły. Pozdrów ją ode mnie.
12.06.2013. W oddziale wre praca, trwają remonty w różnych miejscach. Dalej czytam książkę Nurbolta Masanova; już zwrócili na nią uwagę młodzi chłopcy - Kazachowie, tam jest przecież opisana historia każdego żuza i wszystkich rodów. Zastanawiam się czy nie wyjść z propozycją zrobienia cyklu wykładów na podstawie materiału tej książki. Jestem zachwycony głębią wiedzy Nurbolata i umiejętnością przekazywania naukowego materiału zrozumiałym i przystępnym językiem - super ciekawy. Nigdy nie myślałem, że tak mnie zainteresuje czytanie o "patronimicznej organizacji stosunków społeczno-wspólnotowych" nomadów, a jest ciekawe i nawet bardzo.
16.06.2013. Piszę i rozumiem, że jesteśmy tak rozrzuceni w czasie, że zadawanie pytań w listach w rodzaju - co słychać, co robisz i td. - nie ma sensu. Póki list dojdzie, potem póki przyjdzie odpowiedź - w tym czasie dwa razy porozmawiamy przez telefon. A tak chciałoby się częściej rozmawiać.
Kończę czytać książkę Nurbolata Masanova, potem oddam ją do biblioteki. Jest bardzo ciekawa, będę jeszcze do niej wracał.
Wczoraj wieczorem, przed kontrolą znowu mnie dopadł mnie skurcz, musiałem pójść na oddział szpitalny, wziąć coś przeciwbólowego. Pomogli, noc przeszła spokojnie.